از اولین باری که اسم وبلاگ شنیدم ودنیای وبلاگ نویسی رو تجربه کردم سال های زیادی میگذره به تمام اون سال ها به تمام ادما ها به تمام
دوستی هایی که از دل دنیای وبلاگیمون بیرون اومد فکر میکنم .لحظات نابی رو تجربه کردیم که خاطراتش فراموش نشدنی .با تمام اومدن و
رفتن های وایبرها تلگرام و توییتر واینستاها حتی از نبودن هامون ننوشتن هامون تو وبلاگی که حالا قسمتی از این زندگی شده یک لحظاتی تو زندگی هست که جای خالی وبلاگ رو حسش میکنیم ویه زمان هایی هست که دلت میخواد از همه جا همه چیز فرارکنی پناه بیاری به وبلاگ وکیبوردت ...
از مهین بلاگ و بلاگ اسکای اکنون فقط یه بیان و یه اسمان مونده
اسمانی که این روزها یک ساله شده و تو این یک سال حس و حال خوبی رو با دوستای خوبی تجربه کرده
تو این یکسال دوستان زیادی اومدن و رفتن که دلمون از رفتن خیلیاشون گرفت مثل خرگوشکی که خیلی دلم براش تنگ شده و هوینجوری عزیزم و الیوت دوست داشتنی و مترسک عزیز و خیلی های دیگهههه ....
و در اخر یک جمله درباره اسمان مهمانمان می کنید که بمونه یادگاری (خداییش بیخیال تعارفات بشید :)
;Sawman F
۱۰ نظر